İşyerindeyken fark ettim. Kulağımın biraz altında nohut büyüklüğündeki bezeyi. Elimle bastırdığımda ağrıyordu. Önemsemedim akşam giderek büyüdüğünü fark edince sabah erkenden İstanbul’daki ünlü bir özel hastanenin KBB doktoruna koştum. Eliyle yoklayıp yüzünü buruşturarak.
-Bu bir lenf nodülü, almak gerek, deyince elbette korktum.
Peki ameliyat riskli miydi. Riskliymiş. Yüz sinirlerimde ameliyat sırasında hasar oluşabilirmiş. Yüzümde felç gelişebilirmiş.
Doktordan çıktığımda yıkılmıştım. Doktor o kadar emindi ki herhangi bir tetkike bile gerek görmemişti. Kendine olan güveni takdire şayandı ama, peki ne yapmalıydım. Hastanenin kafeteryasında oturup kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Zaten psikolojik sorunlar yaşadığım ve antidepresan kullandığım bir dönemdi. Bir şey yapmalıydım. O dönem Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nden tanıdığım Prof. Dr. Nihat Şekercioğlu aklıma geldi. Aradım:
- Hocam çok kötüyüm
- Hayırdır Asuman ne oldu
- Galiba lenf kanseriyim. Ameliyat olmam gerekiyor
Nihat hoca
-Hemen bana gel,
deyince kapısına dayandım
Eliyle bezenin olduğu yeri yoklayıp gülmeye başladı ve antidepresan kullanıyor musun, diye sordu.
Evet ama neden gülüyordu bu adam? Açıkladı:
“Kullandığın antidepresan tükürük kıvamını yoğunlaştırmış ve tükürük bezi kanalını tıkamış. Yapacağın tek şey sakız çiğneyip, bezenin üzerinden yüzüne doğru masaj yapmak”
Bu muydu. Bu kadar basit miydi? Evet bu kadar basitti. Söylediğini yaptım. Sakız sevdam o zamandan beri sürüyor. 3 günde beze yok olmuştu.
Bir gün içinde teşhisteki bu büyük değişim inanılmazdı.
Düşündüm neden diye;
Deneyim, eğitim, etik anlayışı… Fark bu muydu? Henüz bende yanıtı yok. Birinci doktor antidepresan kullandığımı bilmiyordu. Büyük olasılıkla antidepresan kullanımının böyle bir sonuca yol açacağından da bihaberdi.
Siz, siz olun doğru doktor, doğru kurum arayışından vaz geçmeyin. Tek bir doktorun önerisiyle hareket etmeyin.
Biliyorum söylemesi kolay. Ama çaba sarfedin. Böylesi bir süreç yaşıyorsanız bana da sorununuzu yazın. Belki bir katkım olabilir.
Yazışma adresim:
